Zeeland Culinair: de Kromme Watergang

Slijkplaat bij God. Ooit al van gehoord? Volgens Wikipedia is het een gehucht in Zeeland, bestaande uit twee straten, 28 huizen en 52 inwoners. Kortom, een stukje godvergeten niemandsland.  Net daar vonden  Edwin Vinke en zijn vrouw Blanche zo’n 20 jaar geleden een leegstaand schooltje, perfect voor een restaurant dachten ze toen.

De Kromme Watergang
de Kromme Watergang

In 2005 verdiende de Kromme Watergang zijn eerste ster. Een tweede volgde in 2011. In dat jaar bracht de chef ook een eigen inspiratieboek uit, Zilte Klei. Daarin neemt Edwin Vinke ons mee doorheen de rijke natuur van Zeeland en toont hij de lezer hoe deze omgeving de keuken van de Kromme Watergang beïnvloedde. Interessante culinaire lectuur dus (te koop via http://www.zilteklei.nl/). Bij lezen is het niet gebleven. Wij zijn ook effectief ter plekke culinair Zeeland gaan proeven.

Zilte Klei
Zilte Klei

We werden bij aankomst in de Kromme Watergang erg netjes en hartelijk ontvangen door de gastvrouw. Onze tafel bevond zich midden in de zaal, mét zicht op de keuken en vlak naast een gigantisch arrangement van witte orchideeën. Minder intiem misschien, maar wél de ideale positie om het culinaire schouwspel te aanschouwen.

Menu Zilt
Menu Zilt

We vroegen de aperitief van het huis en kregen een fris-kruidige cocktail op basis van cava en saké. Meteen een schot in de roos.  Deze apero werd vergezeld door enkele heerlijke amuses, o.a. oester met kiwi en kokos, schelpje met mojitosorbet en crispy chip  van geitenkaas met dip van schapenkaas.

Zilte Amuses
Apero met Zilte Amuses

Het menu ‘Zilt‘ was een symfonie van kleine kleine, fijne gerechtjes, telkens vergezeld van een glas bijhorende wijn. Langoustine, gele wortel, sinaas & bergamot was de opener. Deze tartaar van langoustine vergezeld van fris zurige citrustoetsen, was zeer lekker en zacht van smaak. Een sterke start. Daarop volgde zeebaars en krab, tomaat, amandel en watermeloen. Een nieuwe gastronomische versie van de klassieke krabcocktail, maar iets minder mijn ding.

Langoustine         -         krab
Langoustine, gele wortel, sinaas en bergamot & krab, tomaat, amandel en watermeloen

Gelukkig kregen we vervolgens kabeljauw met groene curry, scheermes, mierikswortel & zuring geserveerd. Op en top mijn ding: zilt, fris, zuur en puur. Een beetje zoals we gewend zijn van de Japanse keuken. Daar staat de kwaliteit en de smaak van de ingrediënten voorop en worden deze minimaal bereid om zo de naturelle smaken te behouden.

Kabeljauw & groene curry scheermes, mierikswortel en zuring
Kabeljauw & groene curry scheermes, mierikswortel en zuring

Ook hier, in de Kromme Watergang kan je die liefde voor het ingrediënt echt proeven. Edwin zoekt zijn topingrediënten in eigen streek en kweekt in de eigen Zilte Hof zelf kruiden, groenten en eetbare bloemen. Deze worden ‘s morgens vers geplukt en liggen diezelfde dag al op het bord. Alleen het beste is goed genoeg dus. En dat proef je.

De Zilte Hof
de Zilte Hof

Er volgde een bereiding van tong, met zilte aardappel, zeegroente, prei en citroen. Onder de zeegroenten bevond zich ook oesterblad, het zilte kruid bij uitstek. Een blaadje dat de smaak van oester gevangen lijkt te hebben, verwonderlijk toch hoe die natuur in elkaar zit. Dan kwam er poon en courgette, met ansjovis, gazpacho en olijf. De gazpacho werd apart geserveerd en oogde als witte wijn. De smaak was echter die van een verfijnde, frisse gazpacho met sporen van olijf. Ook bij dit gerechtje zorgde een eetbaar bloempje uit de Zilte Hof voor een fleurige afwerking van het bordje.

Tong en poon
Tong met zilte aardappel, zeegroente, prei en citroen – Poon met courgette, ansjovis, gazpacho en olijf

Ondertussen was het ons overduidelijk dat Edwin Vinke een echte viskok is. Kan ook niet anders als je een rasechte Zeelander bent. Toch kregen we in de zesde en zevende gang wel degelijk vlees voorgeschoteld. Eerst kwam er Zeeuwse surf en turf met paling & varken, kool, rapen en savora (pittige mosterd). De paling was heerlijk gerookt, net zoals  het varkensvlees. Dit ging schitterend samen met de aardse smaken van kool en raap, aangevuld met de scherpe savora.

paling en varken
Paling, varken, kool, rapen en savora

Daarna een  vleesgerecht pure sang met klassieke garnituren – dan wel niet klassiek gebracht: duif, rode biet, rabarber, engelwortel en girolle (cantarelle). Opnieuw kregen we een prachtig bordje voorgeschoteld met heel mooie, herfstige kleurschakeringen. Er hoorde ook nog een toastje bij met pastei van duif bij. Een echt herfstgerecht,  vol van smaak, een beetje comfortfood zelfs. Voor mijn vriend was dit één van de hoogtepunten van het diner. Hij houdt van een klassiekere keuken en hij heeft het net iets meer voor vleesgerechten.

Duif
Duif, rode biet, rabarber, engelwortel en girolle

Tijd voor dessert dan. Eerst kregen we geitenkaas met knolselder, schorseneer, macadamia en elstar. Met de bitterzoete schorseneer en knolselder schepte de chef een omgeving waarin geitenkaas zich duidelijk op en top voelt.  Een leuk, gewaagd en smaakvol kaasgerechtje. Aansluitend werden we vergast op een eerste zoet dessert: sabayon met huacatay (zwarte munt), witte chocolade & zeewater. Wederom een gedurfde combinatie met bijzondere ingrediënten die zorgden voor een fris, zout-zoetige symbiose.

Geitenkaas, knolselder, schorseneer, macadamia, elstar & Sabayon, huyacatay, witte chocolade , zeewater
Geitenkaas, knolselder, schorseneer, macadamia, elstar & Sabayon, huyacatay, witte chocolade , zeewater

Volgens Edwin Vinke sluit je je maaltijd het best af met chocolade. Dat was ook wat we deden met het laatste prachtig dessertpalletje, blauw fruit en pistache, pure choco en dropplant. Chocolade en bessen zijn altijd een goed huwelijk, maar déze chocolade was van de puurste ooit geproefd. En dit bleek slechts een prelude.

Blauw fruit en pistache, pure choco en dropplant.
Blauw fruit en pistache, pure choco en dropplant.

Bij de koffie hoorden nog petit fours: gouden schelpjes van chocolade zo bitterzoet dat ze prikken op je tong, heerlijke truffels zacht als boter, chocolade in crescendo dus. Een perfecte afsluiter van een memorabel diner, complementen dus niet alleen voor het zilte, maar ook voor het zoete.

Petit fours
Petit fours

Na de chocolade liep de maaltijd en de avond op zijn einde. Het was leuk – en vooral lekker geweest. Ook de wijn had rijkelijk gevloeid dus vrolijk, een beetje moe, maar vooral heel erg voldaan verlieten we de Kromme Watergang.

Zeeland mag dan wel zijn Sergio verliezen er is zeker culinair leven na Oud Sluis. En je vindt het (o.a.) in Slijkplaat.

1 gedachte over “Zeeland Culinair: de Kromme Watergang”

  1. Pingback: De Kromme Watergang** (Hoofdplaat) | Sterrenjacht

Geef een reactie

Je e-mailadres zal niet getoond worden. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze website gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.